بررسی دستگاه‌های اسپکتروفتومتری به‌ عنوان روشی برای اندازه‌گیری میزان هموگلوبین خون

هموگلوبین چیست

هر سلولی برای داشتن عملکرد طبیعی به‌طور مداوم به اکسیژن نیاز دارد. در طول متابولیسم سلولی، اکسیژن مصرف شده و به جای آن کربن دی ‌اکسید تولید می‌شود. یکی از عملکردهای اصلی خون، رساندن اکسیژن (O2) از طریق ریه‌ها به سلول‌های بدن و انتقال کربن دی‌اکسید (CO2) از سلول‌ها به ریه‌ها است. انتقال این گاز‌ها به کمک پروتئین‌ هموگلوبین (Hb) موجود در گلبول‌های قرمز انجام می‌گیرد. به‌طور معمول در یک میلی‌لیتر خون، ۲۸۰ میلیون مولکول هموگلوبین وجود دارد.

در هموگلوبین یک مولکول حاوی آهن که هِم (Heme) نامیده می‌شود با پروتئین‌های گلوبین ترکیب می‌شود و هموگلوبین را تشکیل می‌دهد. هموگلوبین یک پروتئین کروی است که از ۴ زنجیره پلی‌پپتیدی تشکیل شده است. در مرکز این زنجیره‌ها یک گروه هِم شامل اتم آهن در حالت (۲+Fe) قرار دارد (شکل ۱). اتم آهن محل اتصال اکسیژن در هموگلوبین محسوب می‌شود. میل ترکیبی هموگلوبین با مونوکسید کربن بیشتر از اکسیژن است. در واقع اگر کسی در معرض مونوکسیدکربن قرار بگیرد، هموگلوبین‌های او به جای اکسیژن با مونوکسیدکربن ترکیب شده و در نتیجه اکسیژن به سلول‌ها نمی‌رسد و شخص دچار خفگی می‌شود. اتفاقی که در گازگرفتگی‌ها می‌افتد دقیقاً همین است.